"காதல் சாத்தானே..!"

உந்தன் கண்மையை நினைவுப்படுத்தும்
ஓர் மைசூழ்  இரவு,
கள்வர்கள் நிலவினைக் கவர்ந்தது சென்றிருக்கக் கூடும்
என்ற ஐயத்தை எழுப்பும்
ஓர் கார்கூந்தல் இரவு,
அப்படியோர் மயான நிசப்த்த இரவில்  
என் நித்திரையில்லா விழிகளின்
கருமணியிநூடே;
உற்றுப்பாரடி காதல் சாத்தானே...
உந்தன் உருவம் தெரியும்:
ஆங்கே உருவெடுக்கும் கண்ணீரின்
திரவப்பாதை
என் கன்னங்களில்
உந்தன் பெயரைக் கிறுக்கிச் செல்லும்
எனக்காக ஒன்றே ஒன்று செய்
என்னை ஏற்றுக்கொள்...
அல்லது,
மாய்த்துக்கொல்...

எண்ணமும் எழுத்தும் 
    >>ஷதீஸ் பழனி<<